Çağdaş Sanatta Kurumsal Eleştiri I Sena Çakırkaya

Çağdaş Sanatta Kurumsal Eleştiri ve Türkiyedeki Tartışmaları

ÖZET

Kurumsal eleştiri, sanatı tanımlayan, değerleyen, yaşama geçiren kurumların araçlarını ve yöntemlerini sorgulayan bir sanat pratiği olarak 1960’ların eleştirel bakışıyla beraber ortaya çıkar. Sanatsal çalışmalar, yaratıcı politik aktivizm ve makaleler aracılığıyla getirilen eleştiri; bireysel koleksiyonerlerden, büyük müze ve müzayede salonlarına kadar eğitim ve yayın organlarını da kapsamı altına alarak gelişir. Sanatın sermaye, sınıf, piyasa ile olan yakın bağları ve bu ortamda muhalif sanatın olanakları kurumsal eleştirinin temel sorunsallarını oluşturur. Bu bağlamda gerçekleştirilen tez çalışmasında, ilk bölümde eleştirel bir yaklaşımla sanat kurumlarının dışsal tarihi ele alınmış, sonraki bölümde kurumsal eleştirinin öne çıkardığı konular incelenmiş ve araştırma bölümünde ise, bu tartışmaların Türkiye sanat ortamındaki yansımalarını sanatçılar, küratörler ve sanat yöneticileri ile yapılan görüşmelerle ortaya koymak amaçlanmıştır. Sonuç olarak, sanat kurumlarına karşı Avrupa ve ABD’de getirilen eleştiriler Türkiye’de de geçerli olmakla beraber, sanat ortamının tarihsel gelişimi bakımından daha yakın bir zamana dayanması, bu eleştirilerin yoğunluğunu da göreli olarak azaltmaktadır. Ancak Türkiye’deki sanat eğitimin ve eleştirisinin kısıtlı ve olgunlaşmamış olduğu sonucu göz önünde bulundurulursa, hızla gelişen sanat piyasasının kurumsal eleştirinin sorunsallarına daha açık hale gelmesi beklenebilir.

Anahtar sözcükler: Kurumsal Eleştiri, Çağdaş Sanat, Sanat Kurumları, Sponsorluk, Sanat Piyasası, Muhalif Sanat

Tezin tümüne buradan ulaşabilirsiniz.

Institutional Critique in Contemporary Art and its Discussions in Turkey

ABSTRACT

Institutional critique emerges with the critical view of the 1960’s, as an art practice examining mediums and methods of institutions which define, value and implement art. Critiques, embodied by artworks, creative political activism and articles, developed from individual collectors to incorporated museums and auctions, as well as education and publishing agents. The close relation of art with capital, class, market and the capabilities of resistant art in such an atmosphere are the main issues of institutional critique. In this thesis carried out upon this context, external history of art institutions is treated by a critical approach in the first chapter. In the following chapter, prominent subjects of institutional critique are analyzed. In the research chapter, by interviews with artist, curators and art managers, it is intended to put forward reflections of these discussions on Turkish art space. In conclusion, even though the critiques against art institutions in Europe and the USA are valid in Turkey as well, the comparatively recent historical advancement of the art scene decreases the intensity of the adapted critiques. However, taking into consideration the inference that art education and critique of this geography is limited and immature, it can be anticipated that the rapidly growing local art market can be more defenseless against subject matters of institutional critique in the future.

Keywords: Contemporary Art, Critique, Art Institutions, Sponsorship, Art Market, Resistant Art

Serkan Özkaya, David (inspired by Michelangelo), Fiberglass, Metal and Paint, Installation, 2012

To download the thesis, please click here.

Çağdaş Sanatta Kurumsal Eleştiri ve Türkiyedeki Tartışmaları

Institutional Critique in Contemporary Art and its Discussions in Turkey

​